เครื่องวัดความเร็วลมที่ถูกค้นพบโดยจอห์นโรเบิร์ตโทมัส ในการวัดความเร็วของแรงดันลม พวกเขามีมากมายหลายชนิด โดยทั่วไปเครื่องวัดความเร็วลมประกอบด้วยสี่แขนพร้อมถ้วยรูปครึ่งวงกลมที่มีอยู่ที่มุมขวาให้กับแต่ละอื่น ๆ และมีการเชื่อมต่อไปยังเพลาแนวตั้ง เมื่อลมพัดหมุนถ้วยและจำนวนผลัดกันภายในระยะเวลาหนึ่งของเวลาที่จะทำให้ความเร็วของลมประเภทที่แตกต่างกันของเครื่องวัดความเร็วลมคือ:

เครื่องวัดความเร็วลมประเภทถ้วย

ประกอบด้วยสี่ถ้วยครึ่งวงกลมที่ได้แนบแขน ถ้วยที่มีขนาดเท่ากันเชื่อมต่อกับล้อหมุนบนเสา มันวัดความเร็วของลมแสดงทิศทาง ความถูกต้องของความเร็วของลมที่สามารถพบได้โดยใช้สามถ้วยที่แขนซึ่งจะแตกต่างกันในความยาว เพื่อปรับปรุงความแม่นยำร่องถูกสร้างขึ้นมาในถ้วย ยังคงมีงานวิจัยที่เกิดขึ้นในการปรับปรุงความถูกต้องในการออกแบบใหม่ พวกเขาจะใช้เป็นหลักในการหาความเร็วของลมและรุ่นที่ทันสมัยนำมาใช้ส่วนใหญ่ที่สนามบินและบนเรือ

เครื่องวัดความเร็วลมใบพัด

พวกเขาจะเรียกว่ากังหันลมหรือปั่นด้ายที่ใช้ในการวัดความเร็วของลมซึ่งคำนวณโดยความเร็วในการปั่น มีอีกประเภทหนึ่งคือเสาด้านหลังหรือย้อนกลับซึ่งมีใบมีดที่ด้านหลังที่ใบหน้าลม มันเป็นอุปกรณ์ที่ติดตั้งอยู่บนล้อและมันสามารถคำนวณความเร็วในทั้งสองทิศทาง เทคโนโลยีที่มีการพัฒนาอุปกรณ์นี้จะมีเซ็นเซอร์อิเล็กทรอนิกส์ที่สามารถตรวจสอบได้โดยคอมพิวเตอร์ในการคำนวณทิศทางที่ถูกต้องในส่วนที่เกี่ยวกับการศึกษาระดับปริญญาช่วงและความเร็วของลม พวกเขาจะใช้เป็นหลักในการเชื่อมโยงไปถึงแปลงเกษตรและสนามบินขนาดเล็กสำหรับคำแนะนำสำหรับการเหินเวหาและเพลย์ ซึ่งแตกต่างจากชนิดถ้วยที่พวกเขาจะถูกติดตั้งในแนวนอน

เครื่องวัดความเร็วลม Doppler

พวกเขาเป็นอุปกรณ์ชนิดเลเซอร์ที่มีลำแสงในการคำนวณความเร็วของลมโมเลกุลของอากาศลอยในภูมิภาคของคานที่จะสะท้อนไปยังอุปกรณ์ความเร็วคํานวณจากแสงไฟเดิม

เครื่องวัดความเร็วลมลวดร้อน

พวกเขาส่วนใหญ่จะใช้สำหรับการวัดการตอบสนองความถี่สูง ในประเภทนี้มีการปรับลวดความร้อนที่อุณหภูมิบาง อากาศที่ไหลผ่านลวดนำความร้อนจะเย็นลงลวดและขั้นตอนการระบายความร้อนที่สามารถบันทึกได้ในการคำนวณความเร็วของการไหล นอกจากนี้ยังมี เครื่องวัดความเร็วลมเสียงและท่อที่มีที่วัดทิศทางลมและความเร็ว พวกเขายังใช้เรือสำหรับการนำทางและบนสะพาน